PENGASINGAN KUASA

2.6.2 PENGASINGAN KUASA

Pembahagian kuasa pemerintahan kepada badan perundangan(legislatif), badan pentadbiran(eksekutif), dan badan kehakiman(judiciary).
Teori dikemukakan oleh John Locke.
Dikembangkan oleh Montesquieu pada abad ke-18.
Ranjit Singh menyatakan bahawa idea pembahagian kuasa pemerintahan antara badan perundangan, pentadbiran, dan kehakiman seharusnya dilaksanakan oleh orang yang berlainan.
Yang di-Pertuan Agong sebagai Ketua Negara bertindak sebagai ketua bagi ketiga-tiga badan pemerintahan tersebut.

KONSEP PENGASINGAN KUASA

Matlamat Pengasingan Kuasa:

Mengelakkan kuasa mutlak berpusat sesuatu badan.
Setiap badan pemerintah berperanan sebagai pemeriksa dan pengimbang(check and balance)
Di Malaysia, idea ini untuk mengelakkan kuasa mutlak berpusat pada satu-satu badan ini sukar dilaksanakan secara menyeluruh.

Sebagai contoh, Badan Pemerintah peringkat persekutuan dan negeri diizinkan oleh Perlembagaan Persekutuan untuk menggubal, meminda,dan meluluskan undang-undang atas nama Parlimen untuk dikuatkuasakan oleh menteri atau pihak berkuasa lain(pejawat eksekutif). Hal ini bermakna, kuasa Badan Perundangan untuk menggubal undang-undang telah diamanahkan dan diwakilkan kepada Badan Pemerintah sama ada di peringkat persekutuan atau negeri. Amalan ini dinamakan sebagai undang-undang perwakilan(delegated legislation). Namun, pengasingan kuasa antara kerajaan persekutuan, kerajaan negeri, dan kerajaan tempatan yang berlaku mengikut syarat-syarat yang diizinkan tetap memberikan kesan kepada tidak berlakunya monopoli kuasa kepada satu-satu pihak sahaja.